Birgün sormuşlar ermişlerden birine:
"Sevginin sadece sözünü edenlerle, onu yaşayanlar arasında ne fark vardır?"
"Bakın göstereyim" demiş bilge.
Önce sevgiyi dilden gönüle indirememiş olanları çağırarak bir sofra hazırlamış onlara. Herkes oturunca, tabaklar içindeki sıcak çorbalar gelmiş ve arkasından da "Derviş kaşıkları" adı verilen, bir metre boyunda kaşıklar.
Bilge, "Bu kaşıkların ucundan tutup öyle yiyeceksiniz" diye bir de şart koymuş. "peki" demişler ve içmeye yeltenmişler.
Fakat kaşıkların uzunluğundan bir türlü döküp saçmadan ağızlarına götüremiyorlarmış. En sonunda bakmışlar beceremiyorlar, öylece aç kalkmışlar sofradan.
Bunun üzerine, Bilge "şimdi.. Gerçekten sevgiyi bilenleri çağıralım yemeğe"
Gözleri sevgiyle gülümseyen, ışıl ışıl insanlar gelip oturmuş sofraya bu defa.
" Buyrun" Deyince her biri uzun saplı kaşığını çorbaya daldırıp, karşısındakine uzatarak içmişler çorbalarını.
Böylece her biri diğerini doyurmuş ve şükrederek kalkmışlar sofradan. "İşte" demiş bilge, "Kim ki hayat sofrasında
yalnız kendini görür ve doymayı düşünürse, o aç kalacaktır. Ve kim ki kardeşini düşünür doyurursa, şüphesiz o da kardeşi tarafından doyurulacaktır...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder