Benim gerçeklerimde içimi acıtıyor, bazan kendime söylediğim ağır sözler, bazan suskunluğum, bazan isyanım içimi dağlıyor... ne için bu telaşımız, korkumuz.. herkes kendine yaşar hayatı. bazıları ise başkaları için yaşar hayatı. senin hayatın, senin nefesin, doyasıya yaşa kahkahalar at desende kendine.. Kapanmıştır kapılar karanlık çökmüş, dört tarafı duvar örmüşsündür ve artık çok geçtir..içinden sadece hayata küskünlüğün vardır, kendine olan öfken, kırılmışlığın, ve yalnızlığın vardır..
Şen kahkaların inletirken duvarları, şimdi sessizliğin hakim olduğu karanlık içinde debelenmek, bir çıkar yol aramak, insanı üstünde tonlarca yük varmış gibi ezer.. Hadi kurtul bakalım, nasıl kurtulacaksan....
Bir çıkış yolu bulamamak yoruyor, sıkıyor, canından bezdiriyor.. bu çıkmazdan çıkmalı, biran önce bir kapı açıp ışığı bulmalı...ışık yok görünürde... haykırsanda, sesini duyan yok... nasıl yaşanırki böyle... biran önce umutları, hayalleri geri almalı...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder