Bugün aylak aylak gezdim, boş gözlerle etrafıma bakındım. Baktım fakat göremedim. aklım dolu kafamın içinde bir sürü şeyler dolanıp dururken insan baksada göremiyor işte... çay bahçesinde oturdum bir banka, bir bayan geldi az sonra sohbet etmeye başladık. sanki yıllardır tanışıyormuşuz gibi, sanırım bir saatten fazla sohbet ettik. sonra o evine ben dolanmaya devam etmek için kalktık. farkettimki insan bazan hiç tanımadığı tamamen yabancı insanla konuşma ihtiyacı duyuyor ve kendini iyi hissediyor, belliki onunda ihtiyacı vardı konuşup dertleşmeye, konuşmasından onu anladım.. ve bir şeyi daha hatırladım sohbet ettik de ikimizde adımızı bile sormadık birbirimize, ne garip...
İnsanın aklı meşgul kafası doluyken ne kadar çözüm üretebilir önce kafasının içindekileri boşaltması gerekir ki üstüne birşeyler koyabilsin yeni fikirler üretsin. Yani dolu bir bardağın boşaltılmadan doldurulamayacağı gibi.
Yinede aklındakileri isteyince öyle hemen bardağı döker gibi boşaltamıyorsunuz. Zaman alıyor belki kendini başka şeylere vermek belki aylak aylak gezmek çare olur diye düşünmüştüm. bugünümü gezmeye ayırdım işe yaradımı ? hayır. Ayaklarımın ağrımasından başka bir işe yaramadı. Yada yarayacak ama yeterli gelmedi kimbilir. İlerleyen zamanlar gösterecek bunu....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder